پیر زن عجوزه" و شخصیت الله

بسم الله

منبع : پادزندیق

این مطلب، یکی از شصت شبهه مطرح شده در مقاله ی  "شصت تنافض در قرآن" است .(برای دیدن لیست جواب ها اینجا کلیک کنید)

 

شبهه: در مورد داستان لوط "ما خانواده او را نجات دادیم، بغیر از عجوزه ای که عقب ماند" (سوره 26 آیه 170-171). و باز میگوید "اما ما او و خانواده اش را حفظ کردیم، بغیر از همسرش را، او از کسانی بود که با دیگران دش شهر ماند (سوره 7 آیه 83). این دو آیه یا باهم تناقض دارند یا الله احترام چندانی به همسر پیامبر قایل نمیشود.

 

پاسخ:

 

  ابتدا هر دو آیه را کنار یکدیگر می آوریم تا تناقض پنداری را از ذهن شما پاک کنیم. خداوند در سوره شعرا می فرماید: «فنجّیناه و أهله أجمعین إلاّ عجوزاً فی الغابرین» (شعراء:171) و در سوره اعراف می فرماید: «ما کان جواب قومه إلاّ أن قالوا أخرجوهم من قریتکم إنّهم اُناسٌ یتطهّرون (82) فأنجیناه وأهله إلاّ امرأتهُ کانت من الغابرین (83).»(اعراف: 83-82)

  این دو آیه هر دو یک معنا را با دو عبارت بیان می کنند و آن نجات پیامبر و خاندانش و مجازات همسرش است که بدکار بود، حال چگونه تصور تناقض شده؟! شاید علت توهم کلمة «غابرین» است. چون معنای غابر، باقی است. این ترجمه باعث شده که برخی تصور کنند زن لوط باقی مانده اما در واقع معنا آن است که او در میان قومی که هلاک شدند، باقی ماند و به همراه همسرش بیرون نیامد.

به هر حال هر دو آیه می رسانند که همسر لوط به سبب رفتار زشتش مجازات شده است.( تبیان، ج 6، ص 344 و جامع البیان طبری، ج 8، ص 307.)

روشن است که وقتی استثنا از نجات یافتگان باشد، باقی ماندن نمی تواند به معنای نجات یافتن باشد.

 

اما در مورد قسمت دوم سؤال:

در کتاب های تفسیر و تاریخ پیامبران آمده است:

 

حضرت لوط برادرزاده حضرت ابراهیم(ع) است. در اُور کلدانیان از سرزمین بابِل واقع در بین النهرین متولد شد و همراه ابراهیم به فلسطین آمد. مدتی هم به مصر رفت. در بازگشت به فلسطین در اراضی «اردن» به شهر سُدُوم وارد شد. مردم آنجا گرفتار عادات ناپسند شده بودند. حضرت ابراهیم(ع) لوط را برای راهنمایی و هدایت مردم آن شهر منصوب کرد. مردم آن شهر مردمی بی بندو بار، فاسد، بی ایمان، ستمگر و... بودند. نیز عمل همجنس بازی بسیار رواج داشت. حضرت لوط(ع) سی سال آنها را به پاکی و دوری از گناه دعوت کرد.( تفسیر ابوحمزه ثمالی، ص 173) با ایشان از بیم کیفر الهی سخنان فراوانی گفت، ولی قوم چنان در فساد و خوشی و لذت کاذب فرو رفته بودند که گوش شنوایی برای شنیدن نصایح نداشتند.( علی دوانی، زن در قرآن، چاپ 1360)

 

در این بین زن لوط، (با آن که زن پیامبر بود)، اما نسبت به شوهر خود خائن بود؛ یعنی در انجام رفتار زشت مردان با آنان همکار بود. هرگاه لوط می خواست به مردان دربارة این رفتار زشت خبر دهد، روزها بر بالای بام با دود علامت می داد و شب ها، آتش برمی افروخت.( تفسیر ابو حمزه ثمالی، ص 173) تنها خیانتش همین بود و گرنه نسبت به خیانت های دیگر هیچ گونه اقدامی نداشت: به نظر می رسد که نسبت به (پیغمبر خدا) خائن باشد و به جای کمک در هدایت مردم، به فساد در روی زمین بپردازد، باید مجازات شود و فرقی میان همسر پیامبر با دیگران نیست؛ زیرا معیار نزد خداوند، رنگ و نژاد، نبست فامیلی و... نیست، بلکه معیار تقوا و پاکی است.

 

حال اگر خداوند در مجازات وی تبعیض جاری می کرد، علاوه بر نقض عدالت خداوند، رها نمودن همکار فسادگران و فسادانگیزان جای تعجب داشت.

 

توجه داشته باشیم تناقض آیات زمانی است که برخی آیات برخی دیگر را رد کنند امّا در این باره تناقضی نبود، بلکه همدیگر را تأیید می کنند.

 

یک آیه می گوید که همسرش عذاب شد و آیه دیگر می گوید همسرش میان قوم لوط باقی ماند و به همراه شوهر نجات نیافت.(سوره های حجر، آیه 60؛ سوره نمل، آیه 57 مثل سایر آیات به یک صورت بیان شده است)