آیا ابراهیم بت ها را نابود کرد؟

بسم الله

منبع : پادزندیق

این مطلب، یکی از شصت شبهه مطرح شده در مقاله ی  "شصت تنافض در قرآن" است .(برای دیدن لیست جواب ها اینجا کلیک کنید)

 

شبهه: ماجرای ابراهیم در (سوره 19 آیه 41-49، سوره 6 آیه 74-83) بطور مشخصی با (سوره 21 آیه 51-59) متفاوت است، در حالی که در (سوره 21) ابراهیم با مردمش بطور جدی مقابله میکند و حتی بت های آنها را میشکند، در سوره 19 وقتی ابراهیم به دلیل صحبت کردن علیه بت ها توسط پدرش به سنگسار شدن تهدید میشود خفقان میگیرد و نه تنها مقابله ای نمیکند بلکه گویا منطقه را نیز ترک میگوید.

 

پاسخ:

 

ابراهیم خلیل الله، دومین پیامبر اولوا العزم در 63 آیه از 25 سوره قرآن کریم 69 بار نام مبارکش ذکر شده است. پدرش تارح و به نوح(ع) می رسد. آزر، عمو یا پدر بزرگ مادریش، منجم نمرود، وزیر مشاور (یا صدر اعظم) او و در جایگاه رهبری بت پرستان بوده است.

ابراهیم آزر را به «ابتِ» خطاب کرده که نشان از اهمیت او برای ابراهیم است. ابراهیم به هنگام گفت وگو با آزر از درشت گویی پرهیز می کرد و در گفتگو و احتجاج با آزر از ادب فراتر نمی رفت. در جایی که آزر، ابراهیم را به سنگسار شدن تهدید کرد (سوره19 آیه46) ابراهیم گفت:«سلام علیک و اهجرنی ملیّا» این کلام به معنای دعا برای سلامتی معنوی آزر است، یعنی دوری از مرض شرک. «ساستغفر لک ربّی» ابراهیم وعده داد که از خداوند برایش طلب آمرزش کند.

 

  ابراهیم علاوه بر ترک محیط، رابطه عاطفی را با آزر حفظ کرد. این گفتگوها، از مکالمه نخستین ابراهیم با آزر است. الفاظ کاملاً عاطفی در چارچوب اخلاق است.

 

  اما در سوره 21(انعام)، نوع گفتگو از سختگیری برخوردار است و می رساند که ابراهیم در تبلیغ دین اصرار داشته و بت پرستان بر لجاجت خود، و بالاخره ابراهیم بنا گذاشت که بت ها را بشکند، و آنها را از بین ببرد، جز بت بزرگ(افلون) به انگیزه آنکه ابراهیم با بت پرستان احتجاج کند و آنها را به راه راست هدایت کند.

 

  اما او در این کار به جایی رسید که نمرود و... تصمیم به انداختن وی به آتش گرفتند که در سورة انبیا، آیه 68؛ صافات، 37 و 97؛ عنکبوت، 24 بیان شده است.آنگاه پس از نجات، از دیار خود هجرت کرد و به منطقة فلسطین آمد.

 

  بنابراین، در بیان هجرت و بیرون رفتن ابراهیم از شهر هیچ بحث و گفتگویی نیست، همان گونه که در مورد شکستن بت ها توسط او هیچ شکی نیست. او بت ها را نابود کرد و از شهر هجرت نمود. اگر قبل از شکستن، سخن از بیرون رفتن ابراهیم است، بدین معنا است که او قبلا از بیرون رفتن سخن گفت و پس از شکستن بت ها آن را عملی کرد؛ این دو چگونه با هم تناقض دارند؟!حتی اگر بگوییم قبل از شکستن از شهر بیرون رفت، می تواند پس از آن به شهر بازگشته و بت ها را شکسته، پس از داستان افتادن در آتش و مسایلی که به وجود آمد، برای همیشه از شهر و آن دیار هجرت کرده باشد؛ پس احتمال دیگر آنکه ابراهیم دو بار هجرت کرد: یکی قبل از شکستن بت ها برای احترام آزر به بیرون شهر رفت سپس بازگشت و بت ها را شکست. بار دیگر پس از نجات از آتش بوده، در فاصله گفتگوی اوّل تا به آتش افتادن ابراهیم(ع)، آزر را ندیده است.

 

  حال این دو مطلب چگونه در فهم شبهه ساز، تناقض دارد؟